Onze ontmoeting met Nicaragua

Vrijdag was voor ons de dag waarop we lekker konden acclimatiseren en Granada verkennen. Om 11 uur stond Janneke bij ons op de stoep om ons de basis gelegenheden van Niaragua te laten zien. Wij hebben snel een terrasje gepakt, de school bekeken en onze kleine maar fijne supermarkt ontdekt.
Hier is bijna alles te krijgen waarop wij kunnen overleven(cola en eieren).

De dag ging snel voorbij en de avond viel in Nicaragua. Dit gebeurd aardig vroeg, tegen 6en is het hier al donker. We hadden aardig last van onze jetleg, waardoor wij allebei om 6 uur al helemaal kapot waren. We besloten daarom om even snel een powernap van een uurtje te doen. keurig wekkertje gezet om daarna iets te eten, maar beiden sliepen we zo door onze wekker heen. wat Ryan aan Milan appte om half 10: we hebben gefaald! Dan maar lekker doorslapen, wat eigenlijk helemaal niet slim is.
Dit leidde namelijk tot een lange nacht van niet kunnen slapen.

Na een lange nacht niks doen werd het eindelijk dan zaterdag. De dag waarop we het project zouden ontmoetten. Hier hadden we allebei natuurlijk erg veel zin in!
Er was afgesproken dat we er om half 9 zouden zijn, dus 7 uur al in de bus richting Managua. Janneke ging voor de eerste keer mee, om te laten zien waar we eruit moeten gaan. Tussendoor kwam er een andere vrijwilligster van Juntos Contigo in de bus, Irene.

Na een busreis van dik een uur kwamen we dan aan bij het project. De 40 stuiterende kinderen stonden ons al op te wachten met allen een mooi voetbalshirtje aan van hun favoriete speler. Zo zagen we Ozil, Messi en zelfs Ronaldo voor ons lopen!
Na een korte introductie was het dan eindelijk tijd om met de kids te gaan voetballen om het gehuurde veld! Via de buurman was een grote wagen geregeld, waar de kinderen als aapjes in de achterbak zaten, mooi om te zien!

Er waren al 6 teams gemaakt, Barcelona, Real Madrid, Mustang etc.
elke wedstrijd duurde 2x 15 minuten. Wij waren de scouts van de kinderen. Onze opdracht was om uit te zoeken wie er al een aardig balletje kan trappen. Wij waren verrast om het spel van de kinderen, positief dan!

Wij hadden de eer om de laatste wedstrijd mee te mogen doen. We liepen het kunstgras op en we kregen een schok van de warmte, wat was het warm. Na een kort sprintje zaten wij al te hijgen van de warmte. Daarom werden wij maar na een helft eruit gehaald, voor onze eigen gezondheid. Na de wedstrijd kreeg iedereen een lekker koud blikje drinken naar keuze. Je kon echt zien hoeveel ze genoten van een keertje voetballen op dit veld, ze hadden er al zolang naar uitgekeken.

Na de wedstrijden ging iedereen weer terug voor school en over een maand zijn ze dan echt voor ons!

Na een korte stop bij de Subway, waarbij wij goed hebben uitgepakt, konden we weer terug met de bus. Helaas duurde dit iets langer dan de heenweg door de drukte. We deden er hierdoor dik anderhalf over om weer 'thuis' te komen.

In de middag konden we heerlijk bijkomen van de drukke ochtend. Boodschapjes gedaan, even Skypen met het thuisfront en lekker tot onszelf kunnen komen. Prima middagje/avond dus!

Helaas is de jetlag aanwezig, waardoor we erg moe waren aan het begin van de avond. Er wordt gezegd: elke dag een uur later, dat merken we ook. Dus zaterdag gingen we maar liefst om 7 uur slapen.

Zondag was al vroeg een erg warme dag, bijna geen wind die er normaal wel aanwezig is. Dit kon maar 1 ding betekenen, verfrissing opzoeken! Helaas zit hier niet een lekker zwembad om de hoek, daarom moesten we de verfrissing opzoeken bij de Laguna. Een groot meer dat volledig omsingelt is door de bergen, heel gaaf en mooi om te zien. Het water is ook heerlijk verwarmd, lekker om in te zwemmen.

De Laguna heeft ons dagje aardig gevuld op zondag, we waren tegen 4 uur thuis, snel boodschapjes gedaan en lekker hotdogs gemaakt.

Morgen(maandag) staat onze eerste echte Spaanse op het programma. Wij hebben hier ontzettend veel zin in en zijn benieuwd hoe we de taal gaan oppakken.

Wij hebben het hier heel erg goed. De temperatuur wordt steeds meer normaal en het besef dat we hier voor 10 weken zitten wordt met de dag groter. Wij genieten hier vanaf dag 1!

Met Nicaraguaanse groetjes,

Ryan en Milan